De zin en onzin van tevredenheidsenquêtes bij werknemers.

Zijn de resultaten van een dergelijke enquête een leugen? Of kunnen we ermee aan de slag?

Onze blog werd geïnspireerd door “Why your HR survey is a lie and how to get the truth” Tom H. C. Anderson, oktober 2017.

Veel leesplezier

Uit de bevraging van ons panel, HIP Connection (representatief sample van 70 werknemers in Vlaanderen, december 2017), blijkt dat bijna de helft van de bedrijven minimum één keer per jaar een tevredenheidsenquête organiseert onder de werknemers. Meer dan 8 op 10 hecht als werknemer belang aan deze bevraging en vindt het een wezenlijk onderdeel in de relatie werkgever - werknemer.

HR enquêtes lijden meestal niet onder een slechte sampling. Zij kennen een hoge participatiegraad en de onderzoekspopulatie valt dan ook bijna volledig samen met de bevraagde steekproef.

Het probleem echter start bij de anonimiteit en de mogelijke traceerbaarheid van de antwoorden. Alle panelleden twijfelen over de mate waarin tevredenheidsenquêtes ‘veilig’ zijn, ook al is het een derde partij die het onderzoek onder zijn hoede neemt.

Als je bvb. deel uitmaakt van een team van 3 personen is het vaak moeilijk om een score lager dan 3 te geven op een 5-puntenschaal. Het is immers niet zo moeilijk te achterhalen wie een bepaalde score heeft gegeven.

Daardoor vervallen werknemers vaak in een neutraal of weinig zeggende scoringsgedrag. Op die manier wordt in veel bedrijven misschien gewerkt of worden plannen gemaakt op basis van cijfers die toch niet echt de realiteit weerspiegelen.

Een oplossing hiervoor is het gebruik van open vragen. Bij het schrijven van tekst is het heel moeilijk om te liegen en je emoties niet te tonen.

Ook bvb. de oprichting van anonieme discussieplatforms waar je als werknemer regelmatig feedback kunt geven over je bedrijf en